Bolvadin’in Demir Hafızası: Mevlüt Çinkılınç, Bir Mesleğin ve Bir Neslin Ustası

Mevlüt Çinkılınç, Afyonkarahisar’ın Bolvadin ilçesinde demircilik mesleğinin yaşayan hafızalarından biri olarak anılıyor. Uzun yıllar boyunca Bolvadin Eski Sanayi Sitesi’nde, ardından Yeni Sanayi Sitesi’nde hizmet veren Çinkılınç, demir doğramadan tamire kadar pek çok alanda mesleğinin erbabı olarak iz bıraktı. Yetiştirdiği yüzlerce çırak, kalfa ve usta, bugün Türkiye’nin farklı noktalarında aynı mesleği icra ederken, ustalarının adını da saygıyla anıyor. Mesleğe başladığı ilk yılları anlatırken “O zamanlar demir başka, emek başkaydı” diyen Çinkılınç, eski kışların zorluğunu unutamadığını söylüyor. Soğuk havalarda demirin geç ısındığını, sabahın erken saatlerinde dükkânı açıp ateşi harladıklarını belirten usta, “Kışın ellerimiz donar, ama işten geri durmazdık. Ateşin başında ısınırken bile iş düşünürdük” sözleriyle o günleri hatırlıyor. Bolvadin merkezle sınırlı kalmayan hizmet anlayışıyla Emirdağ, Sultandağı ve çevre köylerden gelen işlere de yıllarca cevap veren Çinkılınç, demir doğramada güvenin adresi oldu. Kapı, pencere, tarım aletleri ve özel imalatlarda gösterdiği titizlik, onu sanayi sitesinde “işi sağlam yapan usta” olarak tanımlattı. Sanayide sabah saat 08.00’de dükkânını açan, normal şartlarda 18.00’de ayrılan ancak işi bitmeden kalkmayan Çinkılınç, kimi zaman gecelere kadar çalışmasıyla da biliniyor. Bu disiplinli çalışma anlayışı, çıraklarına da en büyük ders oldu. Öğle aralarında yemeğini çoğu zaman evden getiren, hatta kimi günlerde yemeği kendi yapıp çırakları ve kalfalarıyla paylaşan usta, sanayide yalnızca bir işveren değil, bir ağabey ve bir baba figürü olarak görüldü. Yıllardır kullandığı Renault Toros marka aracıyla adeta markalaşan Mevlüt Çinkılınç, sanayi sitesinin tanıdık simalarından biri hâline geldi. İnsan canlısı, tatlı dilli ve güler yüzlü yapısıyla herkesin kolayca iletişim kurabildiği Çinkılınç, “Meslek sadece demir dövmek değildir, insan yetiştirmektir” diyerek ustalığın tanımını yapıyor. Bugün demircilik mesleğinin eski günlerini anlatırken gözleri dolan usta, teknolojinin ilerlemesiyle mesleğin değiştiğini kabul ediyor ancak emeğin ve ahlakın değişmemesi gerektiğini vurguluyor. Bolvadin’in sanayi kültürüne yıllarını veren Mevlüt Çinkılınç, ardında yalnızca yapılan işler değil, yetişen insanlar ve anlatılacak bir meslek hikâyesi bırakıyor.